🔸 فکر کنید یک روز در حال مرتب کردن خانه‌ی پدر و مادرتان هستید و ناگهان یک عالمه عکس از کودکی‌تان پیدا می‌کنید که تا حالا ندیده‌اید!
این اتفاقی است که برای شین نوگوچی، عکاس ژاپنی افتاده. او متوجه شد که این عکس‌ها را مادرش از او گرفته و همین کشف به او ایده‌ی یک پروژه‌ی عکاسی داد. در پروژه‌ی عکاسی «یک، دو، سه» نوگوچی تلاش می‌کند با عکاسی از دخترهایش، رابطه‌اش را با آن‌‌ها بهتر کند.
🔸 «بچه‌ها به من لحظه‌های خیلی قشنگی هدیه می‌کنند، فکر می‌کنم این لحظه‌‌ها هدیه‌اند و در برابر این هدیه‌های بی‌نظیر، تنها کاری که از دستم برمی‌آید شکار کردن و ثبت کردن‌‌شان است.»
عکس‌های پروژه‌ی «یک، دو، سه» مثل یک آلبوم خانوادگی به زندگی خانواده‌ی نوگوچی سرک می‌کشند و توجه‌مان را به شخصیت سه عضو کوچک این خانواده جلب می‌کنند. برخلاف عکس‌های معمول از بچه‌ها، که لحظه‌های فوتوژنیک و ژست‌های نمایشی را ثبت می‌کنند، عکس‌های نوگوچی از بچه‌هایش قاب‌هایی بی‌نظیر در ژانر عکاسی «مستند» هستند.
🔸 «من می‌خواهم بگویم که زندگی هنر است. من هیچ‌وقت عکس‌هایم را کار هنری نمی‌دانم ولی بدون شک دخترهایم چیزی را نشانم دادند که به نظرم باید هنر باشد.»
🔹در سایت نشر ادامه سعی میکنیم دنبال ردپای بچه‌ها در دنیاهای مختلفی باشیم، دنیای هنر، دنیای سفر و ماجراجویی، دنیای کتاب و … چون فکر میکنیم حضور بچه‌هاست که دنیا را ادامه‌دار می‌کند:) اگر به دیدن مجموعه‌عکس‌های دیگر با حضور بچه‌ها علاقه دارید، سری به سایر پست‌های بلاگ ادامه بزنید.
